Over dit
werk
Object details
- Titel:
- Het water in!
- Medium:
- olieverf op doek
- Afmetingen:
- 182,1 × 122,5 cm
- Inventaris nummer:
- 1310
- Inscripties:
- links onder: Virginie Demont-Breton
Meer over dit werk
In 1898 kocht het museum voor zijn verzameling moderne kunst op de Salon van Antwerpen dit levensgrote schilderij van de Franse kunstenares Virginie Demont-Breton, die toen op haar artistieke hoogtepunt was. Het was een evidente keuze van de aankoopcommissie: het doek schitterde het jaar voordien op de Salon van Parijs. A l’eau! of Het water in! is aantrekkelijk, goed gemaakt en ongewoon. Een jonge vrouw loopt op het strand met een baby op de arm en een kind aan de hand. Ze stappen naar de zee toe, die in de verte rustig ruist. De moederfiguur tekent zich scherp af tegen de wazige achtergrond van strand, zee en lucht, en neemt bijna de hele hoogte van het schilderij in. De jonge vrouw wil met haar kinderen het water in, maar zij zijn bang. Het kleintje kijkt beteuterd en zijn broertje stribbelt tegen, hij klampt zich vast aan de rokken van zijn moeder. Tevergeefs. Met ferme hand leidt de moeder haar kinderen naar zee.
Virginie Breton groeide op in een kunstenaarsfamilie. Haar vader Jules Breton was een gewaardeerd schilder van boerentaferelen. Net zoals Gustave Courbet en Jean-François Millet was hij een voorstander van realistische kunst die, naar hijzelf verklaardeleur [les humbles] fera les honneurs réservés exclusivement aux dieux et aux grands.’ (‘aan de nederigen de plaats zou geven die voorheen voorbehouden was voor de goden en de machtigen’). Haar Belgische moeder was de dochter van de portret- en genreschilder Félix De Vigne, ook de eerste leermeester van haar vader. Virginie leerde het vak in het atelier van haar vader. Ze combineerde academische zorgvuldigheid met een moderne toets en koos het eenvoudige buitenleven als onderwerp. In 1880 maakte ze haar debuut op de Parijse Salon en trouwde ze met de landschapsschilder Adrien-Louis Demont. Vanaf 1881 bracht het echtpaar samen met schildersvrienden de zomers door in Wissant, een vissersdorp aan de Franse Opaalkust tussen de rotskapen van Cap Gris-Nez en Cap Blanc-Nez. In 1890 vestigde het kunstenaarsechtpaar zich definitief in Wissant, waar ze een neo-Egyptische villa lieten bouwen naar een ontwerp van de Belgische architect Edmond De Vigne.
Adrien-Louis Demont raakte geboeid door het landschap: hij schilderde de zee, het dorp, de duinen en de krijtrotsen. Virginie Demont-Breton liet zich bekoren door het alledaagse leven in het dorpje: de kinderen aan het strand, de zorgende moeders, de vissers op zee. Ze vond er een keur aan modellen en legde haar rake observaties vast in talloze schetsen, tekeningen en detailstudies. De kunstenares zette zich ook in voor het welzijn van de vissers en deelde hun wel en wee. Voor dit schilderij poseerde een jonge vrouw op het strand met twee jongetjes in hun blootje. Het resultaat, dat tot stand kwam in het atelier, is een aangrijpende voorstelling van een jonge moeder die haar kinderen voorbereidt op het harde vissersbestaan en het zware leven op zee.
Virginie Breton groeide op in een kunstenaarsfamilie. Haar vader Jules Breton was een gewaardeerd schilder van boerentaferelen. Net zoals Gustave Courbet en Jean-François Millet was hij een voorstander van realistische kunst die, naar hijzelf verklaardeleur [les humbles] fera les honneurs réservés exclusivement aux dieux et aux grands.’ (‘aan de nederigen de plaats zou geven die voorheen voorbehouden was voor de goden en de machtigen’). Haar Belgische moeder was de dochter van de portret- en genreschilder Félix De Vigne, ook de eerste leermeester van haar vader. Virginie leerde het vak in het atelier van haar vader. Ze combineerde academische zorgvuldigheid met een moderne toets en koos het eenvoudige buitenleven als onderwerp. In 1880 maakte ze haar debuut op de Parijse Salon en trouwde ze met de landschapsschilder Adrien-Louis Demont. Vanaf 1881 bracht het echtpaar samen met schildersvrienden de zomers door in Wissant, een vissersdorp aan de Franse Opaalkust tussen de rotskapen van Cap Gris-Nez en Cap Blanc-Nez. In 1890 vestigde het kunstenaarsechtpaar zich definitief in Wissant, waar ze een neo-Egyptische villa lieten bouwen naar een ontwerp van de Belgische architect Edmond De Vigne.
Adrien-Louis Demont raakte geboeid door het landschap: hij schilderde de zee, het dorp, de duinen en de krijtrotsen. Virginie Demont-Breton liet zich bekoren door het alledaagse leven in het dorpje: de kinderen aan het strand, de zorgende moeders, de vissers op zee. Ze vond er een keur aan modellen en legde haar rake observaties vast in talloze schetsen, tekeningen en detailstudies. De kunstenares zette zich ook in voor het welzijn van de vissers en deelde hun wel en wee. Voor dit schilderij poseerde een jonge vrouw op het strand met twee jongetjes in hun blootje. Het resultaat, dat tot stand kwam in het atelier, is een aangrijpende voorstelling van een jonge moeder die haar kinderen voorbereidt op het harde vissersbestaan en het zware leven op zee.
Verwervingsgeschiedenis
Gekocht op de Vierjaarlijkse Tentoonstelling Antwerpen, 1898, nr. 158.
aankoop: onbekende eigenaar, 1898
aankoop: onbekende eigenaar, 1898
Copyright en legaal
Deze afbeelding mag gratis gedownload worden. Voor professioneel gebruik of meer informatie kun je het contactformulier invullen. Lees hier meer.
